Life is the greatest journey you will ever be on!

Lang niet geschreven, wel veel gedaan, je zult begrijpen dat hier een lang verhaaltje komt te staan.

Omdat we zoveel meemaken heb ik niet meer alles beschreven.
Zo hebben we in de afgelopen weekenden nog een bezoek gebracht aan het Cambodjaanse Kampot en aan het Maleisische Kuala Lumpur.
Kuala Lumpur en Phnom Penh is wel een hele wereld van verschil.
Ineens stonden we weer tussen de Starbucks, Subway en Mac Donalds, waren er geen Tuktuks meer en hadden de wegen viaducten.
Ook lang niet gezien waren de treinen, trams en monorails.
Kuala Lumpur is een stad zoals vele andere steden maar niet zo één als Phnom Penh waar alles dan ineens heel klein is.

En toen, toen was het ineens tijd voor vakantie.
Ons afscheid bij Colt is nog niet eens een week geleden maar het lijkt al zoveel langer geleden dat we gedag zeiden tegen die lieve kindjes en mijn leuke studenten.

Inmiddels zijn we al van Siem Reap naar The 4000 islands gereisd en daarna door naar Pakse om het Bolaven Plateau te bewonderen om vervolgens met de nachtbus richting Vientiane in Ban Lao te stranden..

Afgelopen woensdag nam ik afscheid van mijn leven als lerares in Cambodja.
Met beide klassen keken we (met beamer en laptop) de film The Croods.
De studenten trakteerden in de pauze op Cola, fruit en snoep en van twee van hen kreeg ik twee mooie armbandjes.
Daarnaast waren en nog '"I love you's" en "I miss you's". Ik zal hen ook missen. Mijn voorbeeldige studenten die soms stiekem onder de tafel belden (want dat zie ik natuurlijk niet). Mijn studenten die, als ze iets voor moesten lezen, keurig gingen staan en hun stukje voorlazen.

De volgende dag pakten Gjalt en ik onze spullen, verdeelden we de inboedel die niet mee mocht reizen, zwommen we samen in het olympisch bad bij het olympisch stadium en kochten we fruit.
Drie watermeloenen, twee dragon fruits, een jackfruit en piepkleine mandarijntjes; onze traktatie voor de kinderen van Colt.
Om vijf uur was het dan zover, het afscheid.
Kussen van de kinderen, omhelzingen en van het personeel twee heuse certificaten.
Ook hier waren er de "I love you's" en "I miss you's" maar ook de "We hope you get married".
Daarna werd de aanval op het fruit ingezet en was het binnen no time op.
We zullen ze missen, deze lieve kinderen.
Ik weet niet of en wanneer maar ik hoop dat we ooit nog eens samen terug komen om te kijken hoe het met ze is.

Vrijdag stapten we om 12:00 uur op de bus naar Siem Reap.
Dag Phnom Penh. Na 8 uur in de bus zochten we een hotel.
De volgende ochtend ging om vier uur onze wekker.
Je moet er wat voor over hebben, zonsopgang bij de tempels van Angor Wat. Om kwart voor vijf sprongen we dan ook op onze gehuurde fiets naar Angor Wat.

We merkten iets nieuws op, iets onaangenaams. Siem Reap was een stuk kouder dan Phnom Penh.
Misschien wil de natuur ons laten wennen aan het leven in Nederland want nu, zes dagen verder, is het er nog niet veel beter op geworden. Vanmorgen stond ik zelfs klappertandend naast mijn bed.

In het schemerdonker kwamen we aan bij de grote tempel van Angor Wat, die ene, die je direct voorbij ziet komen als je Angor Wat googeld. We waren niet de enige die zo vroeg ons bed uit waren gerold.
We stonden op rij drie van de fotospot (voor ons allemaal kleine Aziaten, dus geen probleem). De zonsopgang was niet mega-spectaculair maar het voordeel van dit tijdstip is dat we de rest van de dag de grote groepen zijn voorgebleven.

Met onze fiets reden we de korte route (zo'n 18 km) door het Angor Wat gebied.
Het voelde een beetje vreemd, alsof deze wereld niet echt was en we op een filmset reden. Tempels, midden in het bos.
Het was prachtig om te zien en omdat het niet volgepropt met toeristen was konden we alles goed bekijken.
Soms zagen we bij het verlaten van een tempel net de hordes met Tuk tuks en kleine busjes stoppen om groepen toeristen af te zetten terwijl wij alweer verder fietsten naar de volgende tempel.

Om 12 uur hadden we het grootste deel van onze route er al op zitten.
We waren dan ook al vanaf 05:30 in het park. Gjalt zag een tempel op de kaart die een beetje buiten de route lag en aangezien we nog tijd zat hadden besloten we deze ook te gaan bekijken. Met onze fietsen konden we hier prima komen. Af en toe moesten we lopen vanwege het losse zand. Met de Tuk tuk kon je hier niet komen. Omdat veel mensen een Tuk tuk huren voor een dag en zich dan rond laten rijden langs alle tempels was dit voor hun waarschijnlijk geen eerste keus. Daardoor hadden we deze tempel bijna voor onszelf.
Er waren nog zo'n vijf mensen die bij het park leken te horen en nog twee andere toeristen. Heel erg bijzonder om zo'n tempel bijna voor jezelf te hebben.
Deze dag hebben we prachtige tempels gezien, begroeid onder de bomen en met veel (lange, steile) trappen.
Uiteraard moeten we nu snel Indiana Jones en Tomb Raider bekijken.

Hoewel men zich meerdere dagen in Angor Wat kan vermaken besloten wij na een dag genoeg gezien te hebben. We hielden het bij de korte route en niet bij de langere route met nog genoeg tempels voor dag twee.
De volgende dag stonden we om 03:20 op voor de bus naar The 4000 islands.

Na 15 uur in de bus en met een visum voor Laos in ons paspoort kwamen we zaterdagavond aan op Don Det, één van de 4000 islands.
Hoe Laos is en wat we er van vinden laten we van het weekend weten..
er is in ieder geval genoeg van te vinden en ook genoeg moois te zien.