The road ahead is empty
22 November 2013 | Cambodja, Phnom-Penh
The road ahead is empty......
maar niet hier!
Want hier verplaatst alles zich op één en dezelfde road.
Fiets, motor, auto, voetganger en wat al niet meer.
Ik vertelde laatst al dat er geen regels lijken te zijn
en nog steeds denk ik dat de enige regel die er is vooral goed uitkijken is.
Want of je nu links of rechts inhaalt, tegen het verkeer inrijd of met het verkeer meerijd, als je maar goed oplet is er niks aan de hand.
Wilco vertelde ons laatst dat de bestuurder van een brommer of tuk tuk altijd een helm moet dragen. Vrij normaal zou je zeggen. Maar als de bestuurder van de brommer nog drie mensen meeneemt (ja dat kan) dan hoeven die geen helm te dragen. Bijzonder...
Overigens is ons volprop-van-vervoermiddel-record tot nu toe,
met 11 in een Tuktuk en met z'n vijven op een brommer.
En het klinkt hartstikke chaotisch (en dat is het natuurlijk ook) maar op de een of andere manier kunnen Gjalt en ik probleemloos oversteken (zebrapad of niet oversteken is overal druk) en er ook nog tussen fietsen.
Als we dat in Nederland nou ook deden kan iedereen op zijn 18e
(of misschien is het nu op je 17e) gewoon de theorie overslaan.
Overigens kan de road ahead hier best empty zijn. Na een uur of 11 in de avond is het een stuk rustiger op straat.
Ik denk dat het nu trouwens ook wel aardig rustig op straat is,
de regen valt met bakken uit de lucht.
Wat zou het heerlijk zijn om nu een pizzascooter te laten komen met lekker eten.. en het mooiste is, ik heb er van de week één zien rijden dus het lijkt nog te kunnen ook.
In plaats daarvan kookt Gjalt voor me (zo lekker vertrouwd).
Zelf heeft hij zijn buik al vol aangezien hij de hele dag door gegeten heeft bij een Cambodjaanse/Khmer kookles.
Vanmorgen om 9 uur is hij al begonnen met zijn kookles en om 4 uur was hij klaar met kokkerellen/eten. Aangezien hij vol enthousiasme terugkwam met goede ideeën voor onze toekomstige avondmaaltijden zie ik de toekomst zonnig is. Op zich is die ook best zonnig want de zon schijnt elke dag. En warm blijft het. Overigens is de illusie om terug te komen met een prachtig bruin kleurtje al vergaan. Ik vermijd de zon zoveel mogelijk, de schaduw is mijn beste vriend.
Koken, dat kan nu, want we zijn verhuisd. Naar een echt huis, met keuken en slaapkamers. En ook met fietsen.
En het mooie is, het is om de hoek van COLT dus nu loop ik elke dag naar de school en tussen de middag eet ik met manlief een broodje thuis.
Een verse baguette van het stalletje dat precies halverwege de school en ons nieuwe huis is.
Een tijdelijk onderkomen voor de komende drie weken.
We wonen nu in het huis van Wilco en Frida omdat zij op vakantie zijn. Als ze terugkomen verhuizen we opnieuw, en we hebben al iets moois op het oog. Hopelijk is dat dan nog vrij.
Maar ik ben hier natuurlijk om les te geven.
Als een echte juffrouw voor de klas te staan.
En deze week heb ik al een beetje geoefend. Ik begon wel pas woensdag want we hadden een nationale feestdag op maandag. Dinsdag waren we om één of andere reden ook nog vrij. Dat laatste was trouwens pas dinsdagmorgen bekend. S'ochtends had het personeel van Colt nog met de school gebeld (de kinderen gaan voor alle andere lessen dan Engels naar een Cambodjaanse school) om te vragen of die op dinsdag open zou zijn. Dat wisten ze toen zelf nog niet eens. Het schijnt dat ze eerst kijken wat andere scholen doen en zo wacht iedereen op elkaar.
Woensdag begon de werkweek dus pas.
Ik neem vanaf 26 november de klas van Adam over.
Adam is een Canadese vrijwilliger die nu na drie maanden de taken mag overdragen aan een nieuwe vrijwilliger. Deze week heb ik met hem meegekeken en woensdag en donderdag hebben we beide een halve les gedaan (dus allebei een uur in de ochtend en een uur in de middag)
Op zich ging dat redelijk goed, hoewel een les van twee uur tot nu toe wel erg lang lijkt.
In de ochtend krijg ik een klas met 5 kinderen die van gezellige kletserij houden. Ook tijdens de les. Een klas vol kleine Britta's dus,
in de volksmond een uitdaging.
In de middag krijg ik een klas met circa 15 – 20 studenten (het is maar net hoeveel er die dag komen) waarvan er één of twee welbespraakt zijn. Dus vooral twee uur lang zelf aan het woord.
Dat is ook een uitdaging.
In het begin zal ik me waarschijnlijk nog met beide handen stevig vastklampen aan de lesstof die voorradig is. Als ik me wat meer juf voel kan ik eens bedenken of er nog wat creatiefs in me zit om de lessen leuk te maken.
Overigens zat ik woensdag al huiswerk na te kijken met mijn rode pen. Dat voelde hartstikke jufferig.
De lieve kindjes (want lief zijn ze) die ik 's morgens in mijn klas heb kun je vinden op onderstaande website. Morokot, Marina, Charmrouen, Phanna en Vanda
(Vanda is nieuw en staat er nog niet tussen).
http://www.colt-cambodia.org/nl/kinderen/
Volgende keer meer want er is nog veel meer te vertellen maar aangezien Gjalt net heerlijke noodles met ei en aubergine voor me gemaakt heeft moet ik nu aan de afwas....
maar niet hier!
Want hier verplaatst alles zich op één en dezelfde road.
Fiets, motor, auto, voetganger en wat al niet meer.
Ik vertelde laatst al dat er geen regels lijken te zijn
en nog steeds denk ik dat de enige regel die er is vooral goed uitkijken is.
Want of je nu links of rechts inhaalt, tegen het verkeer inrijd of met het verkeer meerijd, als je maar goed oplet is er niks aan de hand.
Wilco vertelde ons laatst dat de bestuurder van een brommer of tuk tuk altijd een helm moet dragen. Vrij normaal zou je zeggen. Maar als de bestuurder van de brommer nog drie mensen meeneemt (ja dat kan) dan hoeven die geen helm te dragen. Bijzonder...
Overigens is ons volprop-van-vervoermiddel-record tot nu toe,
met 11 in een Tuktuk en met z'n vijven op een brommer.
En het klinkt hartstikke chaotisch (en dat is het natuurlijk ook) maar op de een of andere manier kunnen Gjalt en ik probleemloos oversteken (zebrapad of niet oversteken is overal druk) en er ook nog tussen fietsen.
Als we dat in Nederland nou ook deden kan iedereen op zijn 18e
(of misschien is het nu op je 17e) gewoon de theorie overslaan.
Overigens kan de road ahead hier best empty zijn. Na een uur of 11 in de avond is het een stuk rustiger op straat.
Ik denk dat het nu trouwens ook wel aardig rustig op straat is,
de regen valt met bakken uit de lucht.
Wat zou het heerlijk zijn om nu een pizzascooter te laten komen met lekker eten.. en het mooiste is, ik heb er van de week één zien rijden dus het lijkt nog te kunnen ook.
In plaats daarvan kookt Gjalt voor me (zo lekker vertrouwd).
Zelf heeft hij zijn buik al vol aangezien hij de hele dag door gegeten heeft bij een Cambodjaanse/Khmer kookles.
Vanmorgen om 9 uur is hij al begonnen met zijn kookles en om 4 uur was hij klaar met kokkerellen/eten. Aangezien hij vol enthousiasme terugkwam met goede ideeën voor onze toekomstige avondmaaltijden zie ik de toekomst zonnig is. Op zich is die ook best zonnig want de zon schijnt elke dag. En warm blijft het. Overigens is de illusie om terug te komen met een prachtig bruin kleurtje al vergaan. Ik vermijd de zon zoveel mogelijk, de schaduw is mijn beste vriend.
Koken, dat kan nu, want we zijn verhuisd. Naar een echt huis, met keuken en slaapkamers. En ook met fietsen.
En het mooie is, het is om de hoek van COLT dus nu loop ik elke dag naar de school en tussen de middag eet ik met manlief een broodje thuis.
Een verse baguette van het stalletje dat precies halverwege de school en ons nieuwe huis is.
Een tijdelijk onderkomen voor de komende drie weken.
We wonen nu in het huis van Wilco en Frida omdat zij op vakantie zijn. Als ze terugkomen verhuizen we opnieuw, en we hebben al iets moois op het oog. Hopelijk is dat dan nog vrij.
Maar ik ben hier natuurlijk om les te geven.
Als een echte juffrouw voor de klas te staan.
En deze week heb ik al een beetje geoefend. Ik begon wel pas woensdag want we hadden een nationale feestdag op maandag. Dinsdag waren we om één of andere reden ook nog vrij. Dat laatste was trouwens pas dinsdagmorgen bekend. S'ochtends had het personeel van Colt nog met de school gebeld (de kinderen gaan voor alle andere lessen dan Engels naar een Cambodjaanse school) om te vragen of die op dinsdag open zou zijn. Dat wisten ze toen zelf nog niet eens. Het schijnt dat ze eerst kijken wat andere scholen doen en zo wacht iedereen op elkaar.
Woensdag begon de werkweek dus pas.
Ik neem vanaf 26 november de klas van Adam over.
Adam is een Canadese vrijwilliger die nu na drie maanden de taken mag overdragen aan een nieuwe vrijwilliger. Deze week heb ik met hem meegekeken en woensdag en donderdag hebben we beide een halve les gedaan (dus allebei een uur in de ochtend en een uur in de middag)
Op zich ging dat redelijk goed, hoewel een les van twee uur tot nu toe wel erg lang lijkt.
In de ochtend krijg ik een klas met 5 kinderen die van gezellige kletserij houden. Ook tijdens de les. Een klas vol kleine Britta's dus,
in de volksmond een uitdaging.
In de middag krijg ik een klas met circa 15 – 20 studenten (het is maar net hoeveel er die dag komen) waarvan er één of twee welbespraakt zijn. Dus vooral twee uur lang zelf aan het woord.
Dat is ook een uitdaging.
In het begin zal ik me waarschijnlijk nog met beide handen stevig vastklampen aan de lesstof die voorradig is. Als ik me wat meer juf voel kan ik eens bedenken of er nog wat creatiefs in me zit om de lessen leuk te maken.
Overigens zat ik woensdag al huiswerk na te kijken met mijn rode pen. Dat voelde hartstikke jufferig.
De lieve kindjes (want lief zijn ze) die ik 's morgens in mijn klas heb kun je vinden op onderstaande website. Morokot, Marina, Charmrouen, Phanna en Vanda
(Vanda is nieuw en staat er nog niet tussen).
http://www.colt-cambodia.org/nl/kinderen/
Volgende keer meer want er is nog veel meer te vertellen maar aangezien Gjalt net heerlijke noodles met ei en aubergine voor me gemaakt heeft moet ik nu aan de afwas....
-
22 November 2013 - 15:01
JAM:
Beste kok en schooljuffrouw,
Fijn om te horen dat alles naar wens verloopt en misschien nog wel fijner dat Gjalt zich bekwaamt in de Aziatische keuken. We zullen als liefhebber van deze keuken jullie vaker uitnodigen waarbij Gjalt...........
En het les geven? Is dit een protocol volgens het boekje of meer in het engels(studenten)discusseren?
Krijgen jullie al feeling met de Cambodjaanse cultuur? We horen het wel tzt. We zullen de foto's nog even bekijken en wensen jullie verder weer alle goeds.
JAM -
22 November 2013 - 15:36
Aaltsje:
He Britta en Gjalt,
Fijn dat jullie nu in een ander huis wonen.
En lesgeven en daar koken, weer nieuwe uitdagingen dus.
Net als het verkeer lees ik wel ;-)
Succes daar!
Hopelijk kunnen jullie weekend daar mooie tripjes maken!
Groetjes Sjoerd Jan en Aaltsje -
22 November 2013 - 20:56
Madelief :
Wat leuk om jullie zo weer te volgen via deze weg!
Dit is alleen wel heel anders dan Aruba of belgië:).
Juf britta succes met de afwas en kijk uit naar het volgende verslag.
Liefs madelief -
22 November 2013 - 23:37
Anna:
Wat leuk om te lezen hoe jullie nu echt in het leven daar beginnen te komen. Klinkt als letterlijk en figuurlijk aan de andere kant van de wereld! En kom jij nu straks ook op de website van Colt te staan?
Geniet na alle drukte van jullie weekend! -
23 November 2013 - 10:13
Lija:
Britje! Ben heel trots op je, juffie :) wat een dropjes zitten er tussen, schattige lachebekjes. Best een uitdaging om zoveel kids/studenten bezig te houden. Weet zeker dat het je supergoed zal bevallen. Gjalt is goed bezig, geniet ervan :)
X -
23 November 2013 - 19:54
Mam:
Lekker weekend in een fijn huis, geniet er samen van.
Dikke kus.
Mam.
-
09 December 2013 - 16:31
Cora:
Ik zie dat al helemaal voor me, jij voor de klas :-) lesgeven. Een behoorlijke uitdaging (wat ik me ook nog van 3 jaar geleden kan herrinneren) met al het gebrekkige Engels van de leerlingen. Maar dat lukt jou wel! En wat zijn Cambodjaanse mensen toch mooi, leuk als je die link ziet met al jouw leerlingen! Wat een lieverds!
Veel plezier! Gr an Gj! -
18 December 2013 - 12:59
Annemarie:
En... Lekker gegeten :) ? Kan je straks als jullie terug zijn ook je Cambodjaanse kookkunsten vertonen in Nederland Gjalt? Dan willen Erwin en ik best wel langs komen hoor!
Groetjes van A en E
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
