Teachers open the door but you must enter yourself
06 December 2013 | Cambodja, Preah Seihanouk
Tot nu toe heb ik mijn ervaringen als juf angstvallig stil gehouden
maar nu is de tijd er rijp voor om ermee naar buiten te treden.
Tijdens mijn eerste twee weken in Phnom Penh was mijn voorganger er nog. Adam, een Canadese vrijwilliger.
Zo kon ik met hem meekijken en al een beetje meekrijgen hoe dat nou gaat, lesgeven.
- De kinderen zijn verdeeld over 5 klassen.
- De kleintjes die aap, noot mies leren maar dan in het Engels.
- De oudere kinderen die in klas A zitten en al een beetje Engels kunnen spreken.
- De kinderen in klas B die weer net iets beter zijn dan de kinderen in klas A.
- De kinderen in klas C die al een aardig woordje Engels spreken en de kinderen in klas D, de gevorderden.
Ik geef les aan klas C.
Niks geen Rainy, snowy en sunny leren maar ik leer ze over recycling en biodegradable (ja, dat moest ik eerst wel even zelf gaan opzoeken).
Daarnaast leer ik ze over present continious (hoe ging dat ook alweer) en over gerunds (nooit eerder van gehoord dus ook maar even googelen).
Ook moet ik ze in het Engels gaan uitleggen over chemicals en minerals, sjemig, dat kan ik in het Nederlands al niet eens uitleggen.
Kortom, het is nog niet zo makkelijk als ik dacht.
In mijn tweede week met Adam hadden we een halve lesweek
(vanwege die twee feestdagen). In de drie dagen die overbleven deden we allebei een halve les van een uur.
Een les duurt twee uur, dus toen kon ik een beetje wennen.
Een week later (25 november) was er niemand meer om me angstvallig aan vast te klampen of om de kindertjes te vermaken.
Nee, toen moest ik het ineens zelf doen.
De eerste dag wist ik echt niet zo goed hoe ik ze twee uur lang bezig moest houden. De tweede dag eigenlijk ook nog niet.
Nu, twee weken later gaat dat in ieder geval een stuk beter ook al vragen de kleintjes (11 tot 16 jaar) voor en na de pauze of we niet gewoon een spelletje kunnen doen.
Vorige week was het al tijd voor een toets (elke twee weken) en daaruit bleek dat niet iedereen goed naar me geluisterd had.
Tsja, teachers open the door but you must enter by yourself. Sommigen zitten al lang in de klas, anderen staan nog half op de stoep en anderen zijn nog niet eens aangekomen.
Mijn klasje met studenten, dat gaat eigenlijk wel prima.
Ik kan best 16 - 20 studenten vermaken (die zuchten ook niet steeds)
maar mijn klasje van vijf schattige kleine mopsies, tsja, die maken meer kabaal dan die 16 studenten.
Naast kabaal, lopen ze ook gewoon door de klas of hebben ze hun boeken niet op tafel. Juf Britta vraagt iets drie keer lief en daarna wordt ze een heks.
Het gevolg, ze leren van hun voorbeeld want nu roepen ze naar elkaar: SILENT! BE QUIT! want ja, dat zegt juf Britta ook de hele tijd.
Een koekje van eigen deeg voor deze juf die vroeger zelf ook niet zo goed luisterde (maar wel haar boeken op tafel had en keurig haar huiswerk deed).
Toch is het wel belangrijk om ze goed Engels te leren, anders krijg je van die ongemakkelijke situaties.
Kinderen hier liegen namelijk voortdurend. Ze zeggen niet I like maar I lie. op de een of andere manier is die K in like toch moeilijk, toch zeg je daarmee iets heel anders.
Maar als we taferelen krijgen zoals in bijgevoegd filmpje, tsja, dan wordt het helemaal vervelend.
http://www.youtube.com/watch?v=PuDsJGPNpXk
Over beach gesproken, afgelopen weekend lagen we aan een prachtig strandje.
Je moet daar wat voor over hebben maar na 6 uur in de bus en een spannend tuk tuk avontuur waren we in Sihanoukville.
Het spannende tuk tuk avontuur bezorgde me voor de eerste keer in een maand een onbehaaglijk gevoel.
Na een tocht van zes uur met de bus van Phnom Penh naar Sihanoukville (waarbij het zeker een uur en 45 minuten duurde voor we Phnom Penh uit waren vanwege het vaststaande verkeer) kwamen we om 23:45 aan in Sihanoukville.
Daar aangekomen vroegen we een tuk tuk om ons naar Otres beach te rijden. Het begon al met 13 dollar voor een ritje, nu moet je weten dat de 6 uur durende busreis ons zes dollar per persoon kostte. Wilde deze man nu serieus 13 dollar. Zijn concurrent vroeg tien dollar, het was laat, we waren moe en dachten we gaan wel met deze beste man.
Ook al zeggen ze hier dat ze de weg weten deze man had geen idee.
Ik zei: "bel het hotel anders, Pablo penguin".
Zo gezegd zo gedaan en we gingen op pad.
Net vertrokken en meneer zei: "het is verder weg dan jullie zeiden, het kost 15 dollar".
Na een verhitte discussie over die vijf extra dollar, die we niet gingen betalen, reed hij door.
Otres beach is een rustiger strand, dat wisten we maar we wisten niet dat het niet zo leuk is om daar s'nachts naartoe te rijden.
Toen de Tuk tuk chauffeur met ons door het donker reed
(geen lantaarnpalen) en babbelde over goed op onze spullen letten en alles uit het zicht houden net nadat we met hem een verhitte discussie hadden gevoerd over die vijf dollar voelden we ons beide niet op ons gemak.
Vooral ook omdat we geen idee hadden of we de goede kant opgingen.
Maar geen reden voor paniek, hij bracht ons keurig waar we moesten zijn, zeurde nog een keer over 15 dollar en reed weg met de 10 dollar in zijn zakken. De volgende dag hoorden we van de eigenaar dat zes voldoende was geweest.
De volgende dag zagen we ook het strand en hoewel het me niet verbaasd had als we hier Noordzee-achtige taferelen zouden zijn tegenkomen was het water toch tropisch blauw met een nice and sandy white beach.
Het was een weekend van ontspanning, uit eten, een massage voor Gjalt en een manicure voor Britta.
Zo mooi kan het leven zijn, en dan denken we voor het gemak de narigheden van zonnebril verkopers, de nachtelijke Tuk tuk rit en de afzetters van Tuk tuk chaufferus maar even weg.
De eigenaar van Pablo pinguin is een italiaan.
Hij hield wel van een praatje, hij vertelde ons over Italia en het hebben van een hotel in Sihanoukville en wij vertelden hem wat we in Cambodja deden.
Daarnaast had zijn kat net vier kleine katjes gekregen en hebben we de kleine pluizebolletjes bewonderd.
De eigenaar vertelde dat de dierenarts in Sihanoukville niet goed wist wat hij met katten en honden aan moest omdat hij zich bezighield met koeien, varkens en kippen.
Voor een kat of hond wordt de dierenarts daar niet gebeld.
Na een heerlijk weekend aan het strand namen we zondag om 13:00 uur de bus terug naar huis om vervolgens vijf en half uur later weer aan te komen in Phnom Penh.
Inmiddels staat het volgende weekend alweer voor de deur met ook nu weer bijzonderheden in het vooruitzicht..
maar nu is de tijd er rijp voor om ermee naar buiten te treden.
Tijdens mijn eerste twee weken in Phnom Penh was mijn voorganger er nog. Adam, een Canadese vrijwilliger.
Zo kon ik met hem meekijken en al een beetje meekrijgen hoe dat nou gaat, lesgeven.
- De kinderen zijn verdeeld over 5 klassen.
- De kleintjes die aap, noot mies leren maar dan in het Engels.
- De oudere kinderen die in klas A zitten en al een beetje Engels kunnen spreken.
- De kinderen in klas B die weer net iets beter zijn dan de kinderen in klas A.
- De kinderen in klas C die al een aardig woordje Engels spreken en de kinderen in klas D, de gevorderden.
Ik geef les aan klas C.
Niks geen Rainy, snowy en sunny leren maar ik leer ze over recycling en biodegradable (ja, dat moest ik eerst wel even zelf gaan opzoeken).
Daarnaast leer ik ze over present continious (hoe ging dat ook alweer) en over gerunds (nooit eerder van gehoord dus ook maar even googelen).
Ook moet ik ze in het Engels gaan uitleggen over chemicals en minerals, sjemig, dat kan ik in het Nederlands al niet eens uitleggen.
Kortom, het is nog niet zo makkelijk als ik dacht.
In mijn tweede week met Adam hadden we een halve lesweek
(vanwege die twee feestdagen). In de drie dagen die overbleven deden we allebei een halve les van een uur.
Een les duurt twee uur, dus toen kon ik een beetje wennen.
Een week later (25 november) was er niemand meer om me angstvallig aan vast te klampen of om de kindertjes te vermaken.
Nee, toen moest ik het ineens zelf doen.
De eerste dag wist ik echt niet zo goed hoe ik ze twee uur lang bezig moest houden. De tweede dag eigenlijk ook nog niet.
Nu, twee weken later gaat dat in ieder geval een stuk beter ook al vragen de kleintjes (11 tot 16 jaar) voor en na de pauze of we niet gewoon een spelletje kunnen doen.
Vorige week was het al tijd voor een toets (elke twee weken) en daaruit bleek dat niet iedereen goed naar me geluisterd had.
Tsja, teachers open the door but you must enter by yourself. Sommigen zitten al lang in de klas, anderen staan nog half op de stoep en anderen zijn nog niet eens aangekomen.
Mijn klasje met studenten, dat gaat eigenlijk wel prima.
Ik kan best 16 - 20 studenten vermaken (die zuchten ook niet steeds)
maar mijn klasje van vijf schattige kleine mopsies, tsja, die maken meer kabaal dan die 16 studenten.
Naast kabaal, lopen ze ook gewoon door de klas of hebben ze hun boeken niet op tafel. Juf Britta vraagt iets drie keer lief en daarna wordt ze een heks.
Het gevolg, ze leren van hun voorbeeld want nu roepen ze naar elkaar: SILENT! BE QUIT! want ja, dat zegt juf Britta ook de hele tijd.
Een koekje van eigen deeg voor deze juf die vroeger zelf ook niet zo goed luisterde (maar wel haar boeken op tafel had en keurig haar huiswerk deed).
Toch is het wel belangrijk om ze goed Engels te leren, anders krijg je van die ongemakkelijke situaties.
Kinderen hier liegen namelijk voortdurend. Ze zeggen niet I like maar I lie. op de een of andere manier is die K in like toch moeilijk, toch zeg je daarmee iets heel anders.
Maar als we taferelen krijgen zoals in bijgevoegd filmpje, tsja, dan wordt het helemaal vervelend.
http://www.youtube.com/watch?v=PuDsJGPNpXk
Over beach gesproken, afgelopen weekend lagen we aan een prachtig strandje.
Je moet daar wat voor over hebben maar na 6 uur in de bus en een spannend tuk tuk avontuur waren we in Sihanoukville.
Het spannende tuk tuk avontuur bezorgde me voor de eerste keer in een maand een onbehaaglijk gevoel.
Na een tocht van zes uur met de bus van Phnom Penh naar Sihanoukville (waarbij het zeker een uur en 45 minuten duurde voor we Phnom Penh uit waren vanwege het vaststaande verkeer) kwamen we om 23:45 aan in Sihanoukville.
Daar aangekomen vroegen we een tuk tuk om ons naar Otres beach te rijden. Het begon al met 13 dollar voor een ritje, nu moet je weten dat de 6 uur durende busreis ons zes dollar per persoon kostte. Wilde deze man nu serieus 13 dollar. Zijn concurrent vroeg tien dollar, het was laat, we waren moe en dachten we gaan wel met deze beste man.
Ook al zeggen ze hier dat ze de weg weten deze man had geen idee.
Ik zei: "bel het hotel anders, Pablo penguin".
Zo gezegd zo gedaan en we gingen op pad.
Net vertrokken en meneer zei: "het is verder weg dan jullie zeiden, het kost 15 dollar".
Na een verhitte discussie over die vijf extra dollar, die we niet gingen betalen, reed hij door.
Otres beach is een rustiger strand, dat wisten we maar we wisten niet dat het niet zo leuk is om daar s'nachts naartoe te rijden.
Toen de Tuk tuk chauffeur met ons door het donker reed
(geen lantaarnpalen) en babbelde over goed op onze spullen letten en alles uit het zicht houden net nadat we met hem een verhitte discussie hadden gevoerd over die vijf dollar voelden we ons beide niet op ons gemak.
Vooral ook omdat we geen idee hadden of we de goede kant opgingen.
Maar geen reden voor paniek, hij bracht ons keurig waar we moesten zijn, zeurde nog een keer over 15 dollar en reed weg met de 10 dollar in zijn zakken. De volgende dag hoorden we van de eigenaar dat zes voldoende was geweest.
De volgende dag zagen we ook het strand en hoewel het me niet verbaasd had als we hier Noordzee-achtige taferelen zouden zijn tegenkomen was het water toch tropisch blauw met een nice and sandy white beach.
Het was een weekend van ontspanning, uit eten, een massage voor Gjalt en een manicure voor Britta.
Zo mooi kan het leven zijn, en dan denken we voor het gemak de narigheden van zonnebril verkopers, de nachtelijke Tuk tuk rit en de afzetters van Tuk tuk chaufferus maar even weg.
De eigenaar van Pablo pinguin is een italiaan.
Hij hield wel van een praatje, hij vertelde ons over Italia en het hebben van een hotel in Sihanoukville en wij vertelden hem wat we in Cambodja deden.
Daarnaast had zijn kat net vier kleine katjes gekregen en hebben we de kleine pluizebolletjes bewonderd.
De eigenaar vertelde dat de dierenarts in Sihanoukville niet goed wist wat hij met katten en honden aan moest omdat hij zich bezighield met koeien, varkens en kippen.
Voor een kat of hond wordt de dierenarts daar niet gebeld.
Na een heerlijk weekend aan het strand namen we zondag om 13:00 uur de bus terug naar huis om vervolgens vijf en half uur later weer aan te komen in Phnom Penh.
Inmiddels staat het volgende weekend alweer voor de deur met ook nu weer bijzonderheden in het vooruitzicht..
-
06 December 2013 - 14:58
Madelief:
Hi Juf Britta,
Dat is dus niet de hele dag lui in de zon zitten, maar flink voorbereiden op die lessen...
Hier is helaas geen sun meer en wel heel veel rain and snow:(.
Filmpje was wel heel leuk om te zien en kan mij voorstellen dat het in de les soms ook wel lachen is die verwarringen.
Ben benieuwd naar jullie volgende avontuur, wij gaan zondag ons Sinterklaas avontuur met Zoë aan.
xxx Madelief -
06 December 2013 - 15:12
Piekje:
Haaahahaha, je hebt het weer zo heerlijk visueel verteld. Leuk stukkie! Groetjes aan Gjaltjepaltje! -
06 December 2013 - 19:54
Aaltsje:
He daar,
Lesgeven in het Engels, knap hoor.
Valt het je achteraf mee of tegen?
Had je het zo verwacht?
In ieder geval respect! Heeft Gjalt nu zo zijn eigen project?
Hier in Nederland hebben we de storm gehad.
Het treinverkeer was ontregeld.
Woensdag heb ik sollicitatiegesprek en savonds komen Madelief en Hieke eten.
Hoe lang werken jullie nog en vanaf wanneer gaan jullie echt reizen?
Groetjes
Aaltsje
-
06 December 2013 - 22:06
Martine:
Mooi avontuur britta, geniet van jullie weekenden en succes met lesgeven. Het gaat vast steeds beter!! -
06 December 2013 - 22:37
Anna:
Zo te zien heb je de schrijfpen weer gevonden Brit! Nog niet eens tijd gehad om jullie vorige verhaal te lezen...
Maar het is dus een hele uitdaging zo te lezen, je leert jezelf zo vast op een nieuwe manier kennen. Hopelijk vind je het nog wel steeds leuk! -
07 December 2013 - 23:14
Mei:
Dat is weer een heel mooi verhaal.
Was je huiswerk vroeger echt allemaal af ?
Geniet maar lekker samen.
xxxxGroetjes.
-
09 December 2013 - 16:54
Cora:
Hai!
Irritant van die ventjes die denken; ha bekpekkers die ga ik even flink uitbuiten.... Kachhiinng. En jij weet alleen maar waar je wezen moet. Gelukkig is het allemaal goed gegaan.
Haha al die biologische scheikundige dingen waar je opeens over les moet geven en dan ook nog eens in een andere taal, die zij dan nog weer moeten vertalen. Geeft interessante situaties!
Je doet t maar mooi wel zo voor de klas, heb bewondering voor je!
Hoe was die busrit? Inclusief karaoke bar? Ik weet dat toen ik in de bus zat ik eens ging uittesten hoe hard het volume van mijn mp3 speler ook al weer kon.
Genietze en tot gauw over skype! -
11 December 2013 - 21:46
Lija:
Goed bezig juf Britta :) Zou graag eens zien hoe je de boel in toom probeert te houden :) Veel succes en bovenal plezier verder!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
